Elektrownię atomową w Koninie miały budować dwie firmy: największa z państwowych spółek energetycznych, Polska Grupa Energetyczna, i ZE PAK, największy w branży podmiot prywatny. Projekt – nie ma co do tego wątpliwości – miał polityczny parasol Jacka Sasina, do niedawna ministra aktywów państwowych. 

Kiedy władze PGE przekazały swoim partnerom z koncernu kontrolowanego przez Zygmunta Solorza, że przedsięwzięcie może zostać przez rząd zamrożone, wśród komentatorów rozgorzała debata. Niektórzy obwieścili triumfalnie koniec projektu Sasina. Część załamała ręce nad wygaszaniem przez rząd Tuska strategicznego projektu zainicjowanego przez poprzedników.

Czy projekt koreańskiej elektrowni w Koninie ma wady założycielskie? No jasne. Nie ma co się oszukiwać, że jednym z fundamentów tej konstrukcji nie był polityczny deal między wpływowym politykiem a medialnym oligarchą. W realiach wysokiej polaryzacji trudno było liczyć na bezproblemową kontynuację takiego przedsięwzięcia. Ale dodajmy też, że budowa elektrowni jądrowej w tym miejscu ma uzasadnienie z punktu widzenia krajowego systemu energetycznego (inwestycja została uwzględniona w ostatnim projekcie planu rozwoju Polskich Sieci Elektroenergetycznych). A na terenach wielkopolskiego zagłębia upatruje się w tej inwestycji jednego z elementów sprawiedliwej transformacji. Zdaniem części ekspertów wartością jest też obecność w Polsce koreańskiego dostawcy technologii jądrowych. Koreańczycy budowali w ostatnich latach sporo nowych reaktorów. 

Pozostało 80% treści

Ten artykuł przeczytasz w ramach płatnego dostępu

2 dostępy na pierwszy miesiąc już od 8,90 zł W ramach dostępu zapewniamy wszystkie treści z codziennego wydania Dziennika Gazety Prawnej oraz z serwisu gazetaprawna.pl. Codziennie obiektywne i rzetelnie przygotowane informacje z kraju i ze świata, aktualności dotyczące polityki, prawa, gospodarki i ekonomii.

Oferta autoodnawialna Zamów dostęp

Nie masz konta? Zarejestruj się