Ze 135 krajów deklarujących neutralność pod względem emisji dwutlenku węgla tylko 66 zadeklarowało docelowy rok osiągnięcia tego celu.

W wyścigu do osiągnięcia neutralności klimatycznej prowadzi Finlandia, która chce osiągnąć neutralność pod względem emisji dwutlenku węgla do 2035 r.  

W Europie Islandia i Austria dążą do osiągnięcia zera netto do 2040 r., a Niemcy i Szwecja przesuwają datę neutralności węglowej do 2045 r. Większość krajów, które zobowiązały się do walki ze zmianami klimatu, za swój cel uznała 2050 r. Wyjątkiem są Chiny, Arabia Saudyjska, Sri Lanka, Ukraina, Nigeria, Brazylia, Bahrajn i Rosja, które za cel stawiają sobie rok 2060.

Indie, odpowiedzialne za 7 proc. emisji gazów cieplarnianych na całym świecie, mają wątpliwy zaszczyt przewodzenia w tym rankingu, mając za cel 2070 rok. Te wyjątki mogą jednak okazać się wielką przeszkodą w walce ze zmianami klimatycznymi. Przykładowo Chiny i Rosja znalazły się wśród 5 największych emitentów CO2 w 2019 r., przy czym Chiny emitowały 10 miliardów ton CO2 w porównaniu z 5 miliardami ton w Stanach Zjednoczonych.

Dotychczas tylko Surinam i Bhutan były krajami, które osiągnęły już "zero netto". Teraz do tego małego klubu dołączyły Benin, Gabon, Gwinea Bissau, Gujana, Kambodża, Liberia i Madagaskar. Przewagę mniejszych państw w tej grupie można przypisać stosunkowo słabemu rozwojowy niektórych z tych miejsc, a w niektórych przypadkach także gęstemu zalesieniu. Przykładowo w Surinamie lasy stanowią 93 proc. całkowitej powierzchni kraju.

Chociaż redukcja emisji gazów cieplarnianych jest kluczowym elementem koncepcji zera netto i przeciwdziałania zmianom klimatycznym, nie jest to jedyny istotny wskaźnik. Sztuczne lub naturalne pochłaniacze dwutlenku węgla, takie jak lasy deszczowe, są również ważnym czynnikiem w osiągnięciu tego celu, ponieważ w niektórych miejscach ograniczenie do zera emisji dwutlenku węgla jest wręcz niemożliwe do osiągnięcia.

Dlatego neutralność pod względem emisji dwutlenku węgla należy rozumieć jako koncepcję holistyczną, obejmującą opracowanie technologii wychwytywania gazów cieplarnianych z atmosfery, wspieranie działań ochronnych dotyczących ważnych siedlisk przyrodniczych, a także zmniejszenie ogólnej emisji dwutlenku węgla spowodowanej produkcją przemysłową.